مقایسه احساس غربت دانشجویان خوابگاهی در بدو ورود، ۶ ماه بعد و ۱۲ ماه بعد در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

سابقه و هدف: زندگی دانشجویی شرایط جدیدی است که برای دانشجویان تازه وارد تنیدگی های خاص خود از جمله پدیده احساس غربت را به همراه دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان احساس غربت در دانشجویان ساکن خوابگاههای دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال تحصیلی 88-1387 انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی کلیه دانشجویان ورودی سال 1387 در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه معتبر احساس غربت با 36 ماده و 5 سازه بود که توسط دانشجویان جدیدالورود خوابگاهی در بدو ورود، 6 ماه بعد و 12 ماه بعد تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss 16 و آزمونهای آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، تی مستقل، آنوا و اسپیرمن تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: در کل 121 نفر وارد مطالعه شدند که 6/63% دختر و 4/36% پسر بودند. میانگین نمره احساس غربت دختران، 70/11±35/44 و در پسران 62/13±36/37 بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (05/0>p). آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات نشان داد که میانگین نمره سازه های احساس غربت در 3 زمان اختلاف معنی داری با هم نداشت (05/0p>). نتیجه گیری: به دلیل بالا بودن احساس غربت در دانشجویان دختر و اهمیت سلامت روانی این قشر از جامعه که مادران آینده می باشند، اجرای برنامه های تفریحی، آموزشی همراه با بسط شیوه های دسترسی به حمایتهای اجتماعی و آموزش شیوه های مقابله، می تواند به کاهش احساس غربت در این دانشجویان کمک نماید.